افراد بسیاری عجولانه و با شتاب به دنبال پاسخها میگردند، آنها بی صبرانه خواهان بیداری هستند و قبل از درک و تامل و تفکر پیرامون نگاه و ساختاری که از ابتدا در کل این صفحه به نمایش درآوردم ، میخواهند که فورا و به سرعت به بیداری و آگاهی برسند! مانند آنکه از دیگری بخواهند پلکهایشان را برایشان باز کند....
وقتی میخواهید صبح و پس از طلوع روشنایی از خواب بیدار شوید به آرامی پلکهای خود را باز میکنید ، ابتدا چشمهایتان کمی تنگ میباشد و چند بار آنها را باز و بسته میکنید تا مردمک چشمها که به تاریکی عادت کرده بود به نور صبحگاهی واکنش آنی نشان نداده و خود را با آن مطابقت دهد، در غیر اینصورت شوک ناشی از ورود نور زیاد به مردمک چشمها باعث میشود نتوانید نور را تحمل کنید و پلکها مجدد و اینبار محکم تر از قبل بسته شده و بیشتر روی هم فشرده شوند و برای لحظاتی گیجی و احساس تدافعی شما را در بر گیرد ، همه اینها مکانیزم واکنشی بدن انسانی است.
در مقایسه لفظی بیداری با چنین حالتی به بیداری روحی نیز مشابه این است. باید به تدریج چشم آگاهی خود را به روی نور ایمان و حقیقت باز کنید چون شما اکنون در موقعیت تاریکی قرار دارید ، همین فرآیند حرکت از تاریکی به روشنایی است که باعث رشد درون شما میشود...ابتدا اراده و سپس حرکت و در نهایت آگاهی. با باز کردن ناگهانی و سریع چشمان خود به نور اگاهی توانایی جذب و دیدن چنین روشنایی را نخواهید داشت چون اینجا مفروضات ذهنی و اعتقادات و تصورات شماست که در برابر ورود این نور به وجود شما مانع میسازد، آن شما را گیج کرده و شما را به سمت بستن دوباره چشم درون و مقاومت در برابر باز شدن مجدد میکند ، در این حالت نه تنها به بیداری نمیرسید بلکه در برابر آن موضع گیری خواهید کرد.
پیش از آنکه بخواهید که ببینید ، بدانید که میخواهید به نور خیره شوید...آیا ظرفیتهای درونی شما به هر میزان تابش نور را پذیرا میباشد ؟