خدا و کائنات

کائنات قلمرو قدرت و حکومت خداست . هر آنچه از روز ازل تا روز ابد توسط خدا آفریده شده و می شود و خواهد شد در محدوده کائنات خداوندی قرار دارد و انسان نیز از این قاعده مستثنی نیست .
خدا در هنگام آفرینش هر جزء از کائنات قوانین مشخصی را برای ادامه حیات آن قرار می دهد که این قانون ها تا زمان وجود آن قسمت از کائنات برقرار است و بی هیچ تغییری تا آخر ادامه می یابد .
بی شک برآورده کننده اول و آخر هر آرزوی انسان بر اساس قانون جذب خود خداست . اما از آنجایی که خدا چیزی ورای تصور ما انسانهاست نقش خدا در قانون جذب این گونه بیان می شود که « خدا بیکار نیست که نشسته باشد و به تک تک خواسته ها رسیدگی کند . این کار را براساس قوانین مشخصی تعریف کرده و به یک سری از آفریده های خود در کائنات واگذار کرده است . »
پل ارتباطی انسان و کائنات « ذهن ناخودآگاه » است .
در درخواست خواسته هایمان هر چه « خدا » ، « کائنات » و هر چیز دیگری را مخاطب قرار دهیم ، هیچ ترتیب اثری به خواسته ما داده نمی شود ! چرا ؟
برای درک این موضوع ذهن ناخودآگاه را به صورت مادر یک بچه تصور کنید که با هم وارد یک مغازه سوپرمارکت می شوند . به محض ورود بچه دچار شور و شعف خاصی می شود . از دیدن همه آن خوراکی ها از خود بی خود می شود و با هیجان و دستپاچگی ، از صاحب مغازه می خواهد که آن بیسکویت را بده ، من آن آبنبات را می خواهم ، خیلی از آن شکلات خوشم می آید . ولی آیا صاحب مغازه به نظر بچه اهمیتی می دهد . نه . چیزی که در این بین برای صاحب مغازه مهم است ، نظر مادر بچه است و تا او راضی نباشد ، مغازه دار هیچکدام را به بچه نمی دهد .
در مثال بالا ، مغازه ، وسایل داخل مغازه و مغازه دار نقش کائنات را دارند و بچه هم که ما هستیم و مادر بچه هم ذهن ناخودآگاه ماست . تا ذهن ناخودآگاه راضی به این نباشد که ما صاحب چیزی باشیم ، نه خدا و نه کائنات هیچ چیزی را به ما ارزانی نمی کنند .
پس برای دریافت خواسته هایمان هیچ راه نداریم جز این که بتوانیم با ذهن ناخودآگاهمان ارتباط برقرار کنیم و درستی و لازم بودن خواسته مان را به او بقبولانیم و آن نیز خواسته ما را که آماده و مهیاست از کائنات بگیرد .

*****************************************

اگر خود به خود آیی ، به خدا خود خدایی
ماهی را تصور کنید که در آبهای یک اقاینوس بزرگ قرار دارد . این ماهی از عظمت آن اقیانوس چه مقدار را درک می کند ؟ تنها تا حدی اقیانوس را بزرگ می بیند که محدوده دید او اجازه می دهد . وضعیت ما به عنوان آفریده خدا در برابر عظمت خداوند دقیقا مانند مثال ماهی و اقیانوس است . هرچقدر بیشتر بخواهیم خدا را تصور کنیم و بفهمیم بیشتر دچار شکست و کفر می شویم .
ما عظمت خدا را باید در آفریده های خدا جستجو کنیم و از آن همه قدرتی که در خلق هر جزء از کائنات وجود دارد انگشت حیرت به لب بگیریم و به خالق خود آفرین بگوییم و از زیباییها لذت ببریم و هر لحظه شکرگزار خدا باشیم .

******************************************

براساس توضیحات بالا ، در مورد عدالت خداوندی باید گفت خداوند همانند یک پدر و مادر دوست دارد همه بندگانش به یک اندازه و به بهترین نحو از نعمات و آفریده های او بهره مند شوند . از دید او هیچ بنده بر بنده دیگر برتری ندارد . برای او رنگ پوست ، زبان ، ... هیچ مزیتی نیست تا به یک بنده اش بیشتر از بنده دیگر نعمت بدهد .
علت تفاوت و اختلاف در سطح ثروت ( پول ، سلامتی ، رابطه ، شادی و .. ) بندگان خداوند نسبت به همدیگر به مقدار آشنایی آنها با قوانین خداوندی و همسو و همتراز شدن با این قانون هاست . هرچقدر بنده ای همراستاتر و هم فرکانس تر با هریک از قوانین خدا باشد ، بیشتر از منافع آن قانون استفاده می کند و هرچه در خلاف قوانین باشد کمتر بهره می برد .

امیدوارم این توضیحات خلاصه ، در شناخت بیشتر ما از قانون جذب و عظمت ذهن ناخودآگاه مثمرثمر باشد .